Tadeusz Zbigniew Zbiegień

Wojsko i służby mundurowe

Tadeusz Zbigniew Zbiegień to postać o bogatej historii, urodzony 24 sierpnia 1901 roku w Lubaczowie. Przez całe swoje życie, jak również pośmiertnie, stał się znany ze swojej służby wojskowej.

W trakcie swojej kariery, pełnił funkcje w Wojsko Polskie II RP jako kapitan piechoty, a później awansował na pułkownika w ludowym Wojsku Polskim. Jego życie zakończyło się 8 marca 1997 roku.

Życiorys

Tadeusz Zbigniew Zbiegień przyszedł na świat 24 sierpnia 1901 roku w Lubaczowie. Pochodził z rodziny Romualda, który w 1914 roku pełnił rolę oficjała kancelaryjnego w C. K. Sądzie Powiatowym w Jarosławiu. Młodość spędził w C. K. Gimnazjum w Jarosławiu, gdzie z powodzeniem ukończył piątą klasę w roku 1918.

W strukturach Wojska Polskiego, Tadeusz został mianowany podporucznikiem piechoty, a jego starszeństwo datuje się na 15 sierpnia 1927. Przez pewien czas służył w Stryju, w 6 pułku Strzelców Podhalańskich. Jego kariera wojskowa rozwijała się szybko, bowiem już 15 sierpnia 1929 roku awansował na stopień porucznika. W 1932 roku, w ramach służby, był w dyspozycji szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych. W pierwszej połowie lat 30. XX wieku uzyskał stopień kapitana piechoty, a na początku marca 1939 roku był oficerem 24 pułku piechoty, gdzie dowodził plutonem strzeleckim w ramach Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy 27 Dywizji Piechoty.

W obliczu II wojny światowej, która wybuchła w 1939 roku, Tadeusz pełnił funkcję II adiutanta dowódcy 24 pułku piechoty podczas kampanii wrześniowej. Po zakończeniu konfliktu, w strukturach ludowego Wojska Polskiego, służył w Oficerskiej Szkole Piechoty i Kawalerii Nr 1. W 1945 roku był już w stopniu majora, a w roku 1946, jako podpułkownik, znajdował się w kadrze tej nieraz wspomnianej szkoły. W okresie od 22 października 1946 roku do 7 maja 1947 roku pełnił obowiązki dowódcy 16 Kołobrzeskiego pułku piechoty w Krakowie.

Jednak jego kariera nie była wolna od kontrowersji, ponieważ w późniejszych latach, zgodnie z doniesieniami Instytutu Pamięci Narodowej, podejrzewano go o współpracę z obcym wywiadem. Sprawa ta była badana przez Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krakowie w latach 1946-1955. Mimo tego, Tadeusz Zbiegień do końca życia był w stopniu pułkownika.

Odszedł z tego świata 8 marca 1997 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 257 d-4-7.

Ordery i odznaczenia

Osoba Tadeusza Zbigniewa Zbiegienia odznaczona została wieloma prestiżowymi nagrodami, co podkreśla jego wkład w historię oraz działalność na rzecz kraju. Wśród przyznanych mu odznaczeń znajdują się:

  • Krzyż Walecznych, przyznany przed rokiem 1928,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 1 października 1946 roku,
  • Medal Niepodległości, otrzymany 16 marca 1937 roku,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany przed rokiem 1939.

Przypisy

  1. Tadeusz Zbiegień. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 20.02.2021 r.]
  2. a b c Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krakowie (1945) 1983–1990. Tadeusz Zbiegień. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 20.02.2021 r.]
  3. Cmentarz Stare Powązki: JOASIA GAJEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 20.02.2021 r.]
  4. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. Adolf Stachula: Szósta pomorska: z dziejów Szóstej Pomorskiej Dywizji Piechoty 1944-1948. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny im. Wandy Wasilewskiej, 1981.
  6. Stanisław Brzeziński: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki, 1943–1983. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984.
  7. Aleksander Sałacki: Na straconych pozycjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989.
  8. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914.
  9. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jarosławiu za rok szkolny 1918. Jarosław: 1918.
  10. Rocznik Oficerski 1939, s. 576-577 i 673.
  11. Rocznik Oficerski 1932, s. 113.
  12. Rocznik Oficerski 1932, s. 113.
  13. Rocznik Oficerski 1928, s. 281.
  14. Rocznik Oficerski 1928, s. 106.
  15. a b c M.P. z 1947 r. nr 19, poz. 41 „za gorliwą pracę, oraz doskonałe wyniki pracy nad wyszkoleniem kadr oficerskich Odrodzonego Wojska Polskiego”.

Oceń: Tadeusz Zbigniew Zbiegień

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:17