Przemysław B. Inglot, znany również jako Peter, to postać o bogatym dorobku, której życie wypełnione było działaniami zarówno na polu militarnym, jak i w sferze przedsiębiorczości. Urodził się 16 stycznia 1924 roku w Lubaczowie, a jego biografia zbiegła się z ważnymi wydarzeniami historycznymi.
Inglot zmarł 12 marca 1998 roku w Evanston, pozostawiając po sobie ślad w historii Polski. Był polskim żołnierzem oraz przedsiębiorcą, który na przestrzeni lat wywarł wpływ na rozwój Polski oraz działalność wojskową.
Jako majorem inżynierem, Inglot pełnił kluczową rolę w dowodzeniu plutonem w 15 batalionie strzelców wileńskich 5 Brygady 5 Kresowej Dywizji Piechoty, a także był oficerem w 2 Korpusie Polskim.
Życiorys
Przemysław Inglot przyszedł na świat 16 stycznia 1924 roku w Lubaczowie, wówczas znajdującym się w województwie lwowskim, które obecnie stanowi część województwa podkarpackiego. W latach 1930-1936 uczęszczał do szkoły powszechnej w swoim rodzinnym mieście, a następnie, od 1936 do 1939, kontynuował naukę w II Gimnazjum im. A. Witkowskiego w Jarosławiu.
W momencie wybuchu II wojny światowej, 30 sierpnia 1939, postanowił wstąpić na ochotnika do Przysposobienia Wojskowego, co miało istotny wpływ na jego późniejsze życie. Jego tragiczne losy rozpoczęły się 28 czerwca 1940, kiedy to cała rodzina Inglotów została aresztowana przez funkcjonariuszy NKWD i milicji, po czym wywieziono ich w bydlęcych wagonach w głąb ZSRR do Nowosybirska. Już 18 lipca 1940 rodzina została umieszczona w obozie pracy w Szypicyno.
Po długim okresie niepewności, 9 października 1941 Przemysław otrzymał informację o przywróceniu mu wolności przez NKWD. Wkrótce po tym, 8 grudnia 1941, dostał telegram od pułkownika Leopolda Okulickiego, wzywający go do stawienia się w punkcie werbunkowym Wojska Polskiego. 17 grudnia 1941 rozpoczął swoją służbę wojskową. 13 stycznia 1942 został przydzielony do 7 Dywizji Piechoty w Kerminie, a 20 marca 1942 na własną prośbę przeszedł do Szkoły Podchorążych, gdzie, kończąc ją jako kapral podchorąży, zdobył cenne umiejętności.
W lutym 1944 uzyskał małą maturę oraz nominację na podporucznika. Objawił swoje przywódcze zdolności, dowodząc plutonem w 15 Batalionie Strzelców Wileńskich, należącym do 5 Brygady 5 Kresowej Dywizji Piechoty. W dniach 12-18 maja 1944 brał udział w słynnej bitwie pod Monte Cassino, gdzie udało mu się zdobyć wzgórze „Widmo”. W czerwcu tego samego roku, za swoją dzielność, został odznaczony przez gen. Władysława Andersa medalem Virtuti Militari za zdobycie przyczółka w Predapio.
Po wojnie, w 1945, Przemysław Inglot został skierowany przez pułkownika Leona Gnatowskiego do szkoły brytyjskiej na kurs dowódców kompanii. 19 maja 1946 ukończył naukę, zdobywając świadectwo maturalne. Dwa lata później, w 1947, rozpoczął studia w Ośrodku Szkół Technicznych w Miliom Cumberland. Lata 1948-1952 spędził w Bournemouth Municipal College of Technology and Commerce, uzyskując dyplom inżyniera elektryka 24 czerwca 1952.
Po ukończeniu edukacji, Przemysław rozpoczął swoją karierę zawodową. Pracował w departamencie technicznym Sherwin-Williams Co. od grudnia 1952 do maja 1953, a następnie w Midwest Coil and Transformers Co. aż do czerwca 1956. Potem, w Schumacher Electric Corp., pełnił rolę asystenta szefa biura do lipca 1958. Następnie, do maja 1964, w Ouality Transformers Corp. osiągnął stanowisko wiceprezydenta tejże firmy.
W czerwcu 1964 Przemysław Inglot otworzył własny zakład, Inglot Electronics Corp., który specjalizował się w produkcji transformatorów. W 1987 roku zaangażował się w działalność Stowarzyszenia Inżynierów Polskich w Chicago oraz innych organizacji, takich jak Polish American Immigration and Relief Committee oraz Polish Welfare Association. Był także przewodniczącym korporacji, która wydawała tygodnik „Polonia” w Chicago. Jako honorowy Dyrektor Wykonawczy Fundacji Charytatywnej Kongresu Polonii Amerykańskiej, kontynuował służbę społeczną, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w społeczności polonijnej.
Ordery i odznaczenia
Przemysław Inglot, jako uznany żołnierz, został odznaczony szeregiem wyróżnień, które świadczą o jego odwadze i poświęceniu w trakcie służby. Jego dorobek odznaczeniowy obejmuje między innymi:
- krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari (1944) nr 10865,
- krzyż walecznych – za precyzyjne kierowanie ogniem w bitwie o Ankonę,
- złoty krzyż zasługi,
- krzyż pamiątkowy Monte Cassino,
- medal wojska,
- gwiazdę za wojnę 1939–1945,
- gwiazdę Italii,
- medal obrony,
- medal „za udział w wojnie obronnej 1939”.
Te odznaczenia są dowodem na niezłomność jego ducha oraz wkład w walkę za ojczyznę.
Życie prywatne
Przemysław Inglot urodził się jako syn Władysława i Kingi, z domu Drożdżak. Miał młodszą siostrę Zdzisławę, która również brała udział w szlaku bojowym z Armią Andersa. Jego życie zakończyło się 12 marca 1998 roku w Evanston, w stanie Illinois, w wieku 74 lat.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Tadeusz Zbigniew Zbiegień | Karol Friser | Piotr Bartak | Marian Wojciechowski (żołnierz) | Mieczysław Mielech | Jacek Popiel (pilot)Oceń: Przemysław Inglot