Mieczysław Józef Stefko był znaczącą postacią w polskiej historii prawnej i wojskowej.
Urodził się 28 stycznia 1871 roku w Lubaczowie, miejscowości, która odegrała ważną rolę w jego wczesnym życiu. Jako prawnik, Stefko zdobył uznanie jako sędzia, pełniąc funkcje, które były nie tylko odpowiedzialne, ale i wpływowe w społeczeństwie.
Jego kariera nie ograniczała się jedynie do prawa, bowiem był także oficerem wojskowym, co podkreśla wieloaspektowość jego osobowości i zaangażowania w sprawy kraju. Zmarł 18 września 1949 roku we Wrocławiu, pozostawiając po sobie ślad w historii polskiego wymiaru sprawiedliwości i wojska.
Życiorys
Mieczysław Stefko urodził się 28 stycznia 1871 roku. Pochodził z rodziny o prawniczych tradycjach. Jego ojcem był Michał Stefko (1840-1916), który pełnił funkcję sędziego oraz prokuratora, a matką Kamila, córka znanego czeskiego profesora matematyki elementarnej na Uniwersytecie Lwowskim, Ignacego Lemocha. Mieczysław miał również starszego brata, Kamila, który w latach 1875-1966 został profesorem prawa.
W czasach zaboru austriackiego, w ramach autonomii galicyjskiej, rozpoczął działalność w służbie wymiaru sprawiedliwości Austro-Węgier. Jako auskultant Galicji Wschodniej, C. K. Sąd Obwodowy w Sanoku był jego pierwszym miejscem pracy, gdzie znajdował się do około 1894 roku. Warto zaznaczyć, że wówczas prezydentem tego sądu był jego ojciec. W czerwcu 1895 roku, decyzją prezydium apelacji lwowskiej, przeniesiono go do Lwowa, gdzie pracował w C. K. Sądzie Krajowym do około 1897 roku. W tejże instytucji odbył również urlop na naukę procedury cywilnej w Berlinie w 1896 roku.
Od września 1897 do około 1900 roku Mieczysław był adjunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Lubaczowie. Później, od około 1900 roku, pracował jako adjunkt w C. K. Wyższym Sądzie Krajowym i był przydzielony do tamtejszego prezydium. Od grudnia 1901 do około 1908 roku pełnił funkcję sekretarza sądowego. W latach 1908-1910 był radcą sądu krajowego extra statum w tym samym sądzie we Lwowie. Kolejno, jako radca sądu krajowego w prezydium C. K. Wyższego Sądu Krajowego, pracował tam od około 1910 do 1918 roku, a w 1905 roku został członkiem Lwowskiego Towarzystwa Prawniczego.
W końcówce 1891 roku, Mieczysław Stefko został mianowany porucznikiem w rezerwie w C. K. Armii, przydzielono go do 3 pułku kolejowego we Lwowie. Po pewnym czasie jego status zmieniał się w zależności od lokalizacji oraz struktury wojskowej, utrzymując łączność z C. K. Obrony Krajowej do 1918 roku. W czasie I wojny światowej awansował na stopień nadporucznika i do 1918 pozostawał w tej samej ewidencji. Służył jako oficer w pułku piechoty nr 2.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Mieczysław Stefko dołączył do Wojska Polskiego, gdzie 1 czerwca 1919 roku awansował na porucznika rezerwy piechoty. W latach 20. XX wieku, jako oficer rezerwowy, był przydzielony do 10 Pułku Piechoty w Łowiczu, a także brał udział w działaniach pospolitego ruszenia. W 1921 roku, zstępując na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego, przeszł w szeregi II Rzeczypospolitej, gdzie wspierał funkcjonowanie systemu prawnego jako członek pierwszego komitetu redakcyjnego pisma „Nowy Proces Cywilny”. W 1945 roku osiedlił się w Krakowie, a po zakończeniu II wojny światowej przeszedł w stan spoczynku 31 sierpnia 1947 roku.
W dniu 9 lutego 1898 roku w Sanoku, Mieczysław poślubił Marię Antoninę Teklę, córkę prawnika Józefa Flakowicza. Ich życie ze sobą oraz działalność społeczna są przykładem zaangażowania w rozwój państwowości oraz praworządności w Polsce.
Odznaczenia
W historii Mieczysława Stefko zanotowano wiele znaczących odznaczeń, które świadczą o jego odwadze oraz zasługach w służbie wojskowej. Oto przegląd najważniejszych wyróżnień, które otrzymał:
- Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa, przyznany w 1914 roku,
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami, nagroda ta została mu przyznana dwukrotnie przed rokiem 1918,
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami, ten medal otrzymał przed rokiem 1916, a jego przyznanie miało miejsce przed 1918 rokiem,
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii, przyznany około 1899 roku,
- Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych, także przyznany około 1899 roku,
- Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych, który otrzymał około 1909 roku,
- Najwyższe pochwalne uznanie, przyznawane dwukrotnie – po raz pierwszy w październiku 1915 roku za wyśmienite usługi przed wrogiem, a po raz drugi w styczniu 1915 roku za odważne zachowanie oraz za wyśmienite usługi przed wrogiem.
Przypisy
- Teofil Lenartowicz: Ewa Sokołowska – pośmiertne wspomnienie. cowiemechanikolotnictwie.blogspot.com, 26.11.2015 r. [dostęp 17.06.2016 r.]
- Adam Redzik: „Nowy Proces Cywilny” – „Polski Proces Cywilny” (1933–1939). palestra.pl. [dostęp 04.05.2016 r.]
- Kalendarz Sądowy na Rok 1939. Warszawa: 1939, s. 104.
- Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1938. Warszawa: 1938, s. 102.
- Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1937. Warszawa: 1937, s. 74.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1936. Warszawa: 1936, s. 70.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1935. Warszawa: 1935, s. 70.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1934. Warszawa: 1934, s. 54.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1933. Warszawa: 1933, s. 56.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1932. Warszawa: 1932, s. 57.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1931. Warszawa: 1931, s. 48.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1930. Warszawa: 1930, s. 69.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1929. Warszawa: 1929, s. 91.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1928. Warszawa: 1928, s. 54.
- Kalendarz Sądowy na Rok 1927. Warszawa: 1927, s. 128.
- Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 8, s. 136, 15.09.1947 r.
- Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 22, s. 381, 15.11.1921 r.
- Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 218.
- Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 14, s. 3, 19.01.1917 r. (niem.).
- Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 232, s. 2, 07.10.1915 r. (niem.).
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 184.
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 100.
- Co przynosi prasa prawnicza? Nowy Proces Cywilny. „Czasopismo Sędziowskie”. Nr 2, s. 76, 1933 r.
- Komitet redakcyjny. „Polski Proces Cywilny”. Nr 11, s. 319, 01.06.1934 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Prawo i sprawiedliwość":
Henryk Cioch | Bartłomiej Chmielowiec | Stanisław Schaetzel (1856–1942)Oceń: Mieczysław Stefko