Henryk Cioch

---

Życiorys

Henryk Cioch, syn Stanisława i Anny, był znanym prawnikiem oraz politykiem, którego życie i kariera zasługują na głębokie omówienie. Rozpoczął swoją edukację w 1969 roku, kiedy to ukończył Liceum Ogólnokształcące w Lubaczowie. Jego dalsza edukacja miała miejsce na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie w 1973 roku z wyróżnieniem zakończył studia prawnicze. Następnie podjął pracę w Instytucie Prawa Cywilnego UMCS, gdzie rozwijał swoje umiejętności jako asystent – stażysta. W 1982 roku obronił doktorat pt. „Przekształcenie spółdzielczego prawa do lokalu”, przygotowany pod opieką profesora Jerzego Ignatowicza.

Cioch był związany z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą, jednak nie pełnił w niej żadnych oficjalnych funkcji. Zyskał również status pokrzywdzonego, przyznany przez Instytut Pamięci Narodowej. W latach 1984–1985 miał możliwość uczestniczyć w rocznym stypendium na Uniwersytecie w Bonn, organizowanym przez fundację Heinrich Hertz Stiftung. W 1996 roku, po zakończeniu swoich badań naukowych, uzyskał stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Gdańskim, dzięki rozprawie pt. „Fundacje w ujęciu prawa polskiego na tle prawno-porównawczym”.

W 2002 roku Henryk Cioch otrzymał tytuł profesora nauk prawnych, specjalizując się w prawie rzeczowym, prawie fundacyjnym oraz prawie spółdzielczym. Pełnił różnorodne funkcje akademickie, m.in. jako prodziekan Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, jak również kierownik I Katedry Prawa Cywilnego. Był członkiem Towarzystwa Naukowego KUL oraz wykładowcą w Wyższej Szkole Handlowej w Radomiu oraz Wyższej Szkole Finansów i Bankowości w Radomiu, gdzie pełnił również stanowisko rektora. W 2001 roku otrzymał nagrodę od rektora KUL oraz ministra edukacji narodowej.

Henryk Cioch był nie tylko uznawanym nauczycielem akademickim, ale także praktykującym adwokatem. Był związany z Wydziałem Zamiejscowym Nauk Prawnych i Ekonomicznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Tomaszowie Lubelskim, gdzie pod jego kierunkiem stopień doktora uzyskali m.in. Piotr Pogonowski oraz Piotr Zakrzewski. Równocześnie był członkiem rady naukowej kwartalnika „Prawo i Więź”.

W ramach swoich zobowiązań społecznych, w grudniu 2008 roku został przewodniczącym rady naukowej Instytutu Stefczyka w Sopocie. Jego kariera polityczna przyspieszyła w 2010 roku, kiedy to prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju. W 2011 roku startował jako bezpartyjny kandydat z ramienia Prawa i Sprawiedliwości do Senatu, zdobywając tym samym mandat senatora.

W trakcie swojej kadencji w parlamencie, Henryk Cioch był aktywnym członkiem m.in. Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz reprezentował Senat w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy. Niestety, w 2015 roku jego starania o reelekcję zakończyły się niepowodzeniem.

Zgodnie z przyjętą procedurą, 1 grudnia 2015 roku sejmowa Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka pozytywnie zaopiniowała jego kandydaturę na sędziego Trybunału Konstytucyjnego, a kilka dni później Sejm, głównie głosami posłów PiS, wybrał go na to stanowisko. 3 grudnia 2015 roku prezydent Andrzej Duda odebrał od niego przyrzeczenie, chociaż wcześniej Sejm powołał również Romana Hausera na to samo stanowisko. Zaledwie kilka dni później Trybunał orzekł, że wybór Romana Hausera był zgodny z konstytucją.

Henryk Cioch mógł rozpocząć orzekanie w TK dopiero 20 grudnia 2016 roku, gdyż jego poprzednik, Julia Przyłębska, jako p.o. prezesa odmawiał jego dopuszczenia, powołując się na wcześniejsze orzeczenie Trybunału.

W życiu Henryka Ciocha nastąpiła tragedia; zmarł 20 grudnia 2017 roku w Warszawie. Julia Przyłębska, w publicznych wypowiedziach, powiązała jego śmierć z ogromnym obciążeniem psychicznym związanym z negatywną publicznością i określeniem niektórych sędziów, w tym Ciocha, „sędziami dublerami”. Prokurator wszczął śledztwo w sprawie nieumyślnego spowodowania jego śmierci, jednak zostało ono umorzone. Ustalono, że przyczyną zgonu była niewydolność krążeniowo-oddechowa, wynikająca z wcześniej przebytego udaru.

Prezydent RP Andrzej Duda uhonorował go pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Henryk Cioch został pochowany 28 grudnia 2017 roku na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

Wybrane publikacje

Henryk Cioch jest autorem wielu istotnych prac, które wniosły znaczący wkład w badania w zakresie prawa i organizacji społecznych. Poniżej przedstawiamy wybrane publikacje, które ilustrują jego działalność naukową.

• Vademecum naczelnika gminy w sprawach ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin, Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa, Lublin 1984,
• Stosunki członkowsko-mieszkaniowe w spółdzielczości mieszkaniowej na przykładzie niepublikowanego orzecznictwa sądów za lata 1983–1984, Wydawnictwo Spółdzielcze, Warszawa 1989,
• Fundacje w ujęciu prawa polskiego na tle prawnoporównawczym, Wyd. UMCS, Lublin 1995,
• Fundacje w ujęciu prawa polskiego, AWH Antoni Dudek, Lublin 2000,
• Prawo fundacyjne, Wyd. Difin, Warszawa 2002,
• Przekształcenie wieczystego użytkowania w prawo własności. Komentarz (współautor z Hanną Witczak), Wyd. Difin, Warszawa 2002,
• Prawo spółdzielcze w świetle prezydenckiego projektu ustawy (wprowadzenie), Wyd. Zakamycze, Kraków 2005,
• Prawo spółdzielcze, Wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2011.

---

Oceń: Henryk Cioch

---